خسرو والی زاده، متولد شهریور ماه 1337 در تهران، دارای لیسانس خبرنگاری با گرایش ورزشی. متأهل و دارای دو فرزند (یک دختر 31 ساله و یک پسر 26 ساله)است. وی فعالیت حرفه ای خود در عرصۀ خبرنگاری را از اردیبهشت سال 1358 در خبرگزاری جمهوری اسلامی (پارس سابق) آغاز کرد. پدر ایشان (استاد پرویز والی زاده) که استاد خبر و سردبیر همین خبرگزاری بودند، در بهمن ماه سال 1348 در راه انجام وظیفه در جاده هراز گرفتار بهمن شدند و به دیار باقی شتافتند؛ و خسرو والی زاده در سال 58 به واسطۀ عمۀ خود (خانم پروین والی زاده) که ایشان نیز در خبرگزاری، در بخش اقتصادی شاغل بودند وارد این سازمان شد.
• بهتر است بقیۀ ماجرا را از زبان خود ایشان بشنوید:
یادی هم از جناب اقای میرالماسی، که اولین استاد من در کار خبرنویسی و خبرنگاری ورزشی بودند، و انشاالله خداوند عمر باعزت به ایشان عطا فرماید، کنم. در واقع من ورود و پیشرفتم را در این حرفه پس از خداوند، مدیون این سه نفر و پس از آن تلاش و پشتکار خودم هستم. ضمن اینکه مادر فداکار و همسر عزیزم در این عرصه حق بزرگی به گردن من دارند.
من ابتدا، کار در ایرنا را با اپراتوری تلکس، سپس خبرنویسی و خبرنگاری ورزشی آغاز کرده و سپس به دبیری و سردبیری گروه ورزشی ایرنا رسیدم. از سال 1378 تا 1381 رئیس دفتر ایرنا در جمهوری خلق چین بودم و پس از آن تا اسفند سال 1388 که با 30 سال و 8 ماه خدمت بازنشسته شدم بازهم در گروه ورزشی بعنوان سردبیر و دو سال آخر را بعنوان سردبیر شیفت شب فعالیت نمودم.
کار کارشناسی ورزش و گزارشگری در رادیو را از سال 1371 آغاز کردم که تاکنون نیز ادامه دارد ضمن اینکه در طول این سالها با روزنامه های همشهری، ایران، ایران ورزشی، هفته نامه های هدف و آینه، سروش، شبکه 5 تلویزیون، و چند رسانه دیگر نیز همکاری داشته و در دو مقطع مدیر رسانه ای تیم ملی فوتبال ایران بودم.
ابتدا در جام جهانی 1998 فرانسه که در آن زمان مشاور مطبوعاتی و مدیر روابط عمومی فدراسیون فوتبال نیز بودم (در زمان ریاست مهندس صفایی فراهانی) و سپس از سال 1389 تا 1391 در زمان مربیگری افشین قطبی و کی روش.
ضمنا سه سال نیز عضو هیات رییسه انجمن ورزشی نویسان بوده و اکنون عضو کمیته دوومیدانی انجمن جهانی (ایپز) هستم و در دانشکده خبر نیز به کار تدریس دانشجویان رشته خبرنگاری ورزشی مشغولم.
• آیا علاقه مندی به حرفه خبرنگاری تنها انگیزه شما برای انتخاب این شغل بود یا اهداف دیگری نیز داشتید؟
عشق و علاقه وافر به این حرفه و البته ورزش، انگیزه اصلی من برای انتخاب آن بود.
• شما در حال حاضر ازپیشکسوتان عرصه روزنامه نگاری ورزشی نیز محسوب می شوید . لطفاً بفرمایید به نظر خودتان رمز این موفقیت چیست؟
اگر موفقیتی بوده ابتدا لطف خدا و سپس تلاش و ممارست خودم برای پیشرفت در این حرفه بوده است. من همواره حتی هم اکنون از نصایح و توصیه های پیشکسوتان خود و اساتید فن در این زمینه استفاده کرده و خواهم کرد. از آنها بسیار آموخته ام و امیدوارم جوانانی که وارد این حرفه شده یا قصد ورود به آن را دارند نیز چنین باشند.
ادامه تحصیلات مرتبط در حین کار، مطالعه، فراگیری حداقل یک زبان خارجی، پیگیری مداوم رویدادهای ورزشی ایران و جهان، سلامت فکر و سلامت کار، وابسته نبودن به خط و باند و جناح و گروهی در ورزش و... از جمله عوامل موفقیت من بوده است.
• به نظر شما ماهیت حرفه خبرنگاری ، ویژگی ها و اهمیت آن برای مردم و مسئولان به اندازه کافی شناخته شده هست؟
به نظر من در طول این سالها وضعیت بهتر شده اما هنوز آن اهمیتی که باید و شاید ازسوی مسئولان به این حرفه داده نمی شود. در ورزش، گاهی خود ما خبرنگاران باعث می شویم که مسئولان دید مثبتی نسبت به خبرنگاران نداشته باشند و گاهی نیز خود آنها شناختی نسبت به حرفه خبرنگاری و اطلاع رسانی ندارند.
• به عنوان یک روزنامه نگار پیشکسوت برای جوانانی که به تازگی قصد ورود به این حرفه را دارند ، چه توصیه ای دارید ؟
توصیه من به جوانان عزیزی که قصد ورود به این حرفه را دارند ابتدا این است که چنانچه بدنبال یک شغل پردرآمد و نان و آبدار هستند، دور این حرفه را خط بکشند. این حرفه در درجه اول عشق می خواهد و سپس عشق و بعد از آن، تحصیلات، دانستن حداقل یک زبان خارجی، کسب تجربه در کنار اساتید فن و پله پله مراحل پیشرفت را طی کردن، سلامت فکر و داشتن سلامت در کار، دارا بودن شخصیت حرفه ای درطول کار و مطالعه از عوامل اصلی موفقیت و پیشرفت است.
• آیا از سالهای فعالیتتان خاطرات تلخ و شیرینی هم در ذهن دارید؟
خاطرات بسیاری دارم که ذکر همه آنها در این گفت وگو نمی گنجد اما از شیرین ترین خاطرات که خودم هم در صحنه حضور داشتم، می توانم به قهرمانی تیم ملی فوتبال در بازیهای آسیایی 1990 پکن، قهرمانی شادروان علیرضا سلیمانی در مسابقات کشتی جهانی سال 1989 در مارتینی سوئیس، قهرمانی رسول خادم در بازیهای المپیک 1996 آتلانتا آمریکا، پیروزی تیم ملی فوتبال ایران برابر آمریکا در جام جهانی 1998 فرانسه، قهرمانی هادی ساعی در بازیهای المپیک 2008 پکن، تساوی منجر به پیروزی تیم ملی فوتبال برابر استرالیا در آن دیدار تاریخی در ملبورن و راهیابی به جام جهانی 1998، صعود تیم ملی به جام جهانی 2014 برزیل و بسیاری موارد دیگر اشاره کنم.
از خاطرات تلخ نیز که زیاد علاقه ای به یادآوری آنها ندارم، نتایج ضعیف کاروان ورزشی ایران در المپیک پکن، شکست تیم ملی فوتبال ایران برابر کره جنوبی در بازیهای آسیایی 1986 کره جنوبی و مواردی از این دست بوده است.
• امیدوارم که تعداد خاطرات شیرین شما روز به روز افزایش یابد؛ برعکس خاطرات تلختان. جناب والی زاده، آیا تا کنون مشکل خاصی پیش آمده که از این کار خسته و دلسرد شوید و یا قصد کناره گیری از این کار را داشته باشید؟
مشکلات که درطول این سالها زیاد بوده اما باید مرد میدان بود و با مشکلات جنگید و آنها را از سرراه برداشت. من نیز چنین کرده ام و خسته و دلسرد نشده ام و قصد کناره گیری هم نداشته ام.
• انشاالله که همیشه با همین انگیزه به کارتان ادامه خواهید داد. به نظر شما خبرنگاری در گذشته و در زمان حال چه تفاوت هایی دارند؟
در زمانی که من کار خبرنگاری را شروع کردم، کار بسیار دشوارتر از زمان حاضر بود. در زمان ما تلفن همراه و اینترنت وجود نداشت و ما برای رساندن یک خبر و قرار گرفتن آن روی خروجی خبرگزاری یا چاپ در روزنامه به ویژه در سفرهای خارجی با مشکلات فراوانی روبرو بودیم اما اکنون پیشرفت تکنولوژی کار را برای خبرنگاران بسیار آسان تر کرده است.
اما از لحاظ دانش فنی و سلامت کار، به نظر من نسل ما و پیش از ما با اینکه اکثرا تحصیلات عالی و امکانات امروزه را نداشتند، اما شرایط بهتری داشتند. بطور مثال می توانم از اساتیدی مانند استاد بهمنش، اردشیر لارودی، پرویز زاهدی، منوچهر زندی، داود میرالماسی، مسعود اسکویی، باقر و حاج اسماعیل زرافشان، محمد اینانلو، علی کاوه و بسیاری دیگر نام ببرم که در زمان حاضر مانند آنها نداریم یا بهتر است بگویم بسیار کم داریم.
• به عنوان پیشکسوت در این عرصه چه درخواستی از مسئولین دارید؟
توجه بیشتر به خبرنگاران و روزنامه نگاران از لحاظ بیمه و دستمزد، برگزاری بیش از پیش کلاسها، کارگاهها و دوره های آموزشی، استفاده از اساتید کار روزنامه نگاری ورزشی برای تدریس در دانشکده ها به جوانان علاقه مند به این حرفه، نظارت بیشتر بر رسانه های ورزشی ازنظر کیفی و قراردادن فیلتری بمنظور ورود افراد تحصیلکرده و باشخصیت حرفه ای به این حرفه.
• حرف آخر؟
تشکر از وقتی که در اختیار من گذاشتید. برای همه مردان و زنان، دختران و پسران جوانی که در این عرصه فعالیت می کنند آرزوی سلامت و موفقیت دارم و امیدوارم روزی آنها را در لباس یک خبرنگار بین المللی ببینم. چیزی که ما به آن نیاز داریم و باید روزنامه نگاران ما به آن سمت حرکت کنند.
به امید آینده ای روشن.
با سپاس از شما استاد بزرگوار بابت آرزوی قشنگتان. من هم از شما کمال تشکر را دارم که وقتتان را در اختیارم قرار دادید.
تهیه و تنظیم: هما سلوکی