در دنیای امروز هر آدمی در هر جایگاه و نقشی، درگیر رسانه است. این روزها هر کسی رسانه خودش را دارد. تعداد شبکه های اجتماعی هر روز بیشتر می شود و کم کم دیگرنیازی نیست برای انتشار اخبار و دیدگاه هایتان دست به دامن سردبیر روزنامه صبح یا دبیرخبرگزاری معتبر شوید، امروزه هر کسی با مراجعه به صفحه شخصی اش در هر ساعتی از شبانه روز می تواند به راحتی دیدگاهش را منتشر کند. سردبیر، مدیرمسوول، گرافیست، صفحه آرا، همه و همه در وجود نویسنده جمع شده اند و یک نفرند! توضیح اینکه این جهان چقدر مطلوب است و چه تحلیل هایی برایش وجود دارد در این مطلب نمی گنجد اما در کنار این نسل جدید از رسانه در جهان، هنوز هم بسیاری از مردمان جهان هر روز صبح را با ورق زدن روزنامه ها آغاز می کنند و ظهر و شب در تلویزیون و رادیو به دنبال اخبار و یافته های جدید جهان هستند. کارکرد رسانه ها در دهه های اخیر تغییرات زیادی نسبت به گذشته داشته است و مگر می شود پدیده ای بدون داشتن رسانه واستفاده از پتانسیل رسانه ها بتواند به رشد و گسترش برسد؟ به دنبال رشد و گسترش رسانه ها در جهان و آمیختگی شان با تمام موضوعات زندگی، حالا مسوولان و متولیان موضوعات مختلف هم برای رشد و پیشرفت حوزه فعالیتشان باید بیش از گذشته از رسانه ها کمک بخواهند.در این میان شاید بتوان گفت که بسیاری از حوزه ها و موضوعاتی که پیشرفتشان چندان چشمگیر نبوده و در جایی که باید نیستند، بخاطر غافل شدن و نقش کمرنگشان در رسانه ها بوده است.حالا با همه این تفاسیر شما با شنیدن این سه واژه چه تصوری در ذهنتان بوجود می آید:«زن، ورزش، رسانه»...رابطه زنان ایرانی با ورزش چگونه است؟ چقدر از رسانه های ایران سهم زنان می شود؟ چقدر از رسانه های ایران سهم زنان ورزشکار می شود؟
زنان ایرانی که سالهاست به شکل حرفه ای ورزش می کنند، تلاش کرده اند تا با اثبات خودشان در ورزش حقی برابر مردان داشته باشند.در تصمیم گیری های ورزشی صاحب جایگاه شوند و برای رسیدن به اهدافشان نیازمند بازوی توانمندی به نام رسانه بوده و هستند که اگر غیراز این باشد، بسط و گسترش ورزش بانوان در کشور ناممکن است.
برگزاری سمینار «زن، ورزش، رسانه» با همت انجمن ورزشی نویسان ایران نوید روزهای بهتری برای ورزش بانوان بود. اینکه بعد از سال ها می دیدیم مدیران توانمند ورزش بانوان گرد هم جمع شده اند و دغدغه هایشان را بیان می کنند اتفاق خوشایندی بود، اتفاقی که در سال های گذشته کمتر شاهد آن بودیم و اصلا دیدار با مدیرانی که همگی ده ها سال از زندگی شان را برای گسترش ورزش بانوان گذاشته اند اتفاق مبارکی است. مدیرانی که روز و شبشان برای پیشرفت ورزش بانوان صرف شده است و اگر واژه «جنگیدن» را برای آنچه در سالهای عمرشان انجام داده اند بکار ببریم، بیراه نگفته ایم. این سمینار دو روزه فرصت خوبی بود تا درباره بانوان صحبت کنیم.از سهمشان در رسانه ها بگوییم و خواسته ها و نیازهایشان را تکرار کنیم تا شاید حالا که بسیاری از افرادی که سکوت کرده بودند، فرصت صحبت دارند، بسیاری از گوش هایی که بسته بودند هم شنوا شوند و با همدلی و کمک یکدیگر، ورزش بانوان همچنان پر رونق و در مسیر پیشرفت باشد. و فراموش نکنیم که نیمی از جامعه مارا بانوان تشکیل می دهند و نیمی دیگر را بانوان تربیت می کنند.
باید دو روز هم اندیشی و صحبت درباره ورزش بانوان با حضور مدیران و صاحبنظران را باید به فال نیک بگیریم.نمی شود ساده از کنارش رد شد. مثل تمام سمینارهایی که برگزار می شوند تا بشوند، نه اینکه بمانند!
حالا همه معتقدند که بانوان ورزشکار ایران که امروز پرچم های افتخاررا در جای جای جهان به اهتزار درمی آورند، باید در معرض توجه رسانه ها قرار بگیرند.وقتش رسیده است که سهم ورزش بانوان از تک ستون های روزنامه ها و مجله ها و چند خبر در هفته سرویس های ورزشی خبرگزاری ها، فراتر رود و جایگاه ورزش بانوان در رسانه ها آن بشود که باید باشد. حالا که چراغ مدال های طلای کاروان ورزشکاران ایران در بازی های آسیایی را بانوان روشن می کنند، حالا که دختران ایران در اولین حضورشان در مسابقات جهانی کاراته روی سکو می ایستند، حالا که زنان ورزشکار ایران به دنبال سهمی بیشتر از نایب رییسی فدراسیون های ورزشی هستند، حالا که دختران ورزشکار دوشادوش مردان افتخار می آفرینند و نام آور شده اند، حالا دیگر وقتش رسده است که زنان ورزشکار ایرانی سهم بیشتری از رسانه های کشور داشته باشند و این مهم تنها با همت ودغدغه فرد فرد ورزشی نویسان و حمایت و حرکت مدیران تصمیم گیرنده ورزش محقق می شود. سمینار «زن، ورزش، رسانه» را آغازگر راه رسیدن به این هدف نامگذاری می کنیم و منتظریم تا به روزی برسیم که برای کسی سوال نباشد قرار است در «زن، ورزش، رسانه» درباره چه چیز سخن بگوییم!
شکوفه موسوی