مصاحبه با شهرام وزیری، پیشکسوت روزنامه نگاری ورزشی

مصاحبه با شهرام وزیری، پیشکسوت روزنامه نگاری ورزشی
پس از سال ها شیفتگی میان دو مقولۀ هنر و ورزش؛ و یک پا در کلاس های تأتر (گروه آناهیتا؛ مصطفی؛ مهین اسکویی) و پای دیگر در زمین های فوتبالِ باشگاه تاج سابق داشتن، سرنوشت برایش اینگونه رقم خورد: ازدواج در سن 23 سالگی، کنار کشیدن از عرصۀ هنر و ورزش و به کار و تحصیل دانشگاهی ادامه دادن ...
شهرام وزیری، این استاد پیشکسوت روزنامه نگاری ورزشی که 14 بهمن ماهِ امسال 72 ساله می شود، اینگونه به صحبت های خود ادامه می دهد:

 

بعد از سالها دنبال توپ فوتبال دویدن  و از نونهالان تاج سابق  مقطعی به تیم بزرگسالان رسیدن و مقطعی هم در تیم کیان و دارایی توپ زدن و.......یادم می آید اولین بار، سال 1352 بود که برای پر کردن خلاء ورزشی و هنریِ زندگی ام، یک گزارش ورزشی برای هفته نامۀ اطلاعات جوان تهیه کردم و با شوق بسیار نزد  آقای اعتمادی، سردبیر وقت آن هفته نامه بُرده و همانجا منتظر ایستادم تا متن را بخوانند و نظرش را  بگوید...... ایشان نگاهی گذرا به متن انداخت و رو به من کردگفت: "بد نیست! حالا ببینم چی میشه ...". اما چند هفته گذشت و خبری از چاپ آن مطلب    نشد؛ تا اینکه مجددا به دفتر ایشان مراجعه کردم و پیگیر شدم: "استاد، پس چی شد گزارش ما؟" و در جواب گفت: "صبرکن".
صبر کن، صبر کن ها ادامه داشت تا اینکه بالاخره گزارش من در آن مجله چاپ شد؛ من هم بدون معطلی چند نسخه از آن مجله را خریدم و هر جا که میرفتم، به دوستان و آشنایان یک نسخه میدادم که مثلا مطلبم را بخوانند. چنین رفت که کار خبرنگاری ام ادامه داشت تا رسید روزی که بالاخره جرأت کردم از سردبیرپرسیدم: "راستی! چی شد که اولین کارم چاپش انقدر طول کشید ؟".
آقای اعتمادی پوزخندی زد و گفت: " خواستم پُررو نشی و فکر نکنی که با اولین قلم و  اولین قدم نویسنده شده ای ..."

 

شروع جالبی بود جناب وزیری. بعد از همکاری با آقای اعتمادی در هفته نامۀ اطلاعات جوان مشغول به فعالیت در کدام رسانه شدید؟
بعدها، به اتفاق جمعی از بزرگان رسانه های ورزشی، تشکیلاتی به نام "پارس ورزش" در ارتباط با چاپ، نشر و آموزش رشته های مختلفِ ورزشی راه اندازی کردیم، که ماحصل آن چاپ  کتاب  سال 1362 بود و خلیلی در محافل ورزشی سرو صدا کرد و متعاقب آن، کتابهای دیگر در رشته های رزمی، آموزش فوتبال پایه بود و نیزکار های بسیار دیگر....
حضور بزرگانی چون شادروان استاد ناصر مفخم، روانشاد بهمن صفوت، جهانگیر کوثری، محمد علی اینانلو، علیرضا باری پور، سینا مجیر  شیبانی، فرامرز سمیعی، جمشید داهول و بسیاری دیگر از نویسندگان ورزشی باعث شد که اعتبار پارس ورزش روز به روز افزایش یابد.
تا اینکه متأسفانه مثل هر کار فرهنگی در اثر فشار مالی و عدم حمایت های مقامات ذیربط، کار ما به تعطیلی کشید و کم کم همۀ  پراکنده شدیم.

 

بعد از تعطیلی "پارس ورزش" به فعالیت در کجا مشغول شدید؟
سال 1365 بود که با همکاری و شراکت با عباس کردنوری و امیر یزدجردی ماهنامۀ "دانش ورزش" را پایه ریزی کردیم؛ که با دعوت از بزرگانی چون استاد ناصر مفخم، عطاالله بهمنش، پرویز زاهدی، اردشیر لارودی، حسین جباری، داریوش جمالی، عنایت الله آتشی، جهانگیر کوثری، بهمن صفوت و ... با تقویت هیئت تحریریه توانستیم در مدت کوتاهی  شانه به شانۀ کیهان ورزشی و دنیای ورزش حرکت کنیم و از اعتبار خاصی برخوردار شویم.
در ادامه، با همکاری با نشریات مختلف، از جمله ابرار ورزشی، نشریۀ امید، البرز، خبر ورزشی، نشاط ورزشی و ... همچنانم به قلم زنی در مقولۀ ورزشی ادامه داده تا اینک که با نشریات 90 و  گل، اعتماد و همشهری ورزشی نیز همکاری دارم.

 

یا علاقه مندی به حرفه خبرنگاری تنها انگیزه شما برای انتخاب این شغل بود؟
همانطور که قبلا عرض کردم، یکی از انگیزه هایم در جذب شدن به سوی رسانه های ورزشی،  نزدیکی هنر نویسندگی با مقولۀ ورزش بود. چنانچه در سال 1381 با کمک دوست عزیزم جهانگیر کوثری و دعوت از سوی استادانی چون جعفر پناهی و عباس کیارستمی، با شرکت در فیلم "طلای سرخ" به عنوان بازیگر نقش مکمل توانستم در زمینۀ هنر  سینما هم نقشی ایفا کنم و به اعتباری خودی نشان دهم
که  متاسفانه این فیلم در سینماهای ایران اکران نشد، اما پس از آنکه در فستیوال کن 2002 موفق به دریافت جایزۀ اول شد، در بسیاری از کشورهای جهان به نمایش درآمد.

 

آیا می توان به نیت کسب سود و درآمد (ارتزاق) وارد این عرصه شد؟
حرفۀ خبرنگاری حرفه ایست که اگر چاهش برای اهلش آب ندارد، اما مسلما برای نا اهلانش که با رانت خواری موفق به کسب مجوز نشریه شده و می شوند و سپس  آن را به دو فوریت به حامیان مالی اجاره می دهند، کم نان ندارد! زحمتش برای قشر خبرنگار و عکاس است و رحمتش برای همین افراد  مجوزدار و مستأجرهای رسانه ها !

 

شما در حال حاضر ازپیشکسوتان عرصه روزنامه نگاری ورزشی کشور  محسوب می شوید . لطفاً بفرمایید به نظر خودتان رمز این موفقیت چیست؟
ابتدا صداقت در عمل و پشتکار داشتن و سپس پا پس نکشیدن در شرایط سخت و فراز و نشیب هایی که این عرصه دارد.

 

به نظر شما ماهیت حرفه خبرنگاری ، ویژگی ها و اهمیت آن برای مردم و مسئولین به اندازه کافی شناخته شده است؟
برای مردم و مخاطبان که تاحدودی شناخته شده  و همین استقبالی که مردم از نشریات ورزشی می کنند، نشانگر شناخت آنها از این حرفه است؛ اما در کمال تأسف آنطور که انتظار می رود، از سوی مسئولین، چندان حمایت خاصی از این قشر زحمتکش صورت نمی گیرد که این خود به عدم شناخت عمیق مسئولان ذیربط از ماهیت حرفۀ سخت  خبرنگاری بر میگردد.

 

به عنوان یک روزنامه نگار پیشکسوت برای جوانانی که به تازگی قصد ورود به این حرفه را دارند ، چه توصیه ای دارید ؟
داشتن عشق، علاقه ومایه شناخت کافی نسبت به این مقوله و داشتن پشتکار و صبر و شکیبایی در شرایط سخت.

 

آیا از سالهای فعالیتتان خاطرات تلخ و شیرینی هم در ذهن دارید؟
تلخی و شیرینی این کار که کم نبوده و نیست. اما برای من، تلخ ترینش انحلال موسسۀ انتشاراتی "پارس ورزش" بود؛ که من در کنار همکاران فرزانه ام زحمات بسیاری برایش کشیده بودیم، که متأسفانه شرایط روز و عدم حمایت دولت منجر به تعطیل شدن این موسسه شد.
دومین خاطرۀ تلخ من مربوط می شود به زمانی که ماهنامۀ "دانش ورزش" پس از جدایی من و دوست عزیزم امیر یزدجردی  پس از هفت سال تلاش و رسیدن به اوج آسمان نشریات ورزشی، به دلایلی چند اعتبارش را از دست داد و   زمین خورد

 

تا کنون مشکل خاصی پیش آمده که از این کار خسته و دلسرد شوید و یا قصد کناره گیری از این کار را داشته باشید؟
دلسردی در کارِ عاشقی بی معناست! باید عاشق کار بود و پای  عشقت بایستی . خسته شدن هم بستگی به سن و سال و توان جسمی آدم ها دارد. دلسردی وقتی پیش می آید که تو به چشم  روزگار، نسیان زده شوی. شما چند نفر را می شناسید که به جد سراغی از استاد بهمنش، استاد زاهدی و استاد لارودی بگیرند؟

 

خبرنگاری در گذشته و در زمان حال چه تفاوت هایی دارند؟
در گذشته بیشتر قلم ها به عشق و دلدادگی می چرخیدند اما اکنون اکثرا به منظور پر کردن جیب هاست.

 

آیا به نظر شما دانش فنی خبرنگاران جوان ما در سطح خوبی قرار دارد؟
امروزه تنها تعداد اندکی از خبرنگاران جوان هستند که مطالعه و زمینۀ فکری خوبی دارند و در سطح با کیفیتی قلم می زنند؛ اما متأسفانه کسانی هم هستند که به قولی "کاربُنی" کار می کنند و مدام مشغول به کپی برداری از روی دست همدیگر هستند و کار آنها اصلا زیبندۀ یک کار فرهنگی نیست.

 

•  به عنوان پیشکسوت در این عرصه چه درخواستی از مسئولین دارید؟
درخواست حمایت همه جانبه در حیطه های آموزشی، حرفه ای و رفاهی از این قشر زحمتکش و البته داشتن گوش شنوا!

 

حرف آخر؟
14 بهمن 1394، 72 ساله می شوم؛ بیشتر عمرم را در راه ورزش با تلخی ها و شیرینی های زیادی پشت سر گذاشته ام. حالا هم برای همۀ قلم به دستان و دوربین به کف­های پیش کسوت و جوانان کوشا در این عرصه آرزوی تندرستی و موفقیت میکنم و به همۀ آنها درود می فرستم و آرزومندم پایداری انجمن نویسندگان، خبرنگاران و عکاسان ورزشی ایران در راه پاسداری و حمایت از همکاران عزیزمان مستدام باشد
ممنون از شما استاد عزیز بابت آرزی قشنگتان و اینکه وقت خود را در اختیار من قرار دادید.
ممنون از شما

تهیه و تنظیم: هما سلوکی

۱ دی ۱۳۹۴
شهرزاد جیرودی
۱۳۹۴/۱۰/۱۴
0
0
1

با درود فراوان خدمت آقای وزیری عزیز، سلامت و پایدار باشین


نام را وارد کنید
تعداد کاراکتر باقیمانده: 500
نظر خود را وارد کنید

عکس بالای فوتر

انجمن‌ نویسندگان‌، خبرنگاران‌ و عکاسان‌ ورزشی ـ ایران

انجمن‌ نویسندگان‌، خبرنگاران‌ و عکاسان‌ ورزشی ـ ایران‌ (که‌ در این‌ اساسنامه‌ به‌ اختصار “انجمن‌” نامیده‌ می‌شود) تشکیلاتی است‌ فرهنگی‌، علمی‌، تخصصی‌، غیرسیاسی‌، غیرانتفاعی‌، که‌ با هماهنگی کمیته‌ ملی المپیک‌ جمهوری اسلامی ایران‌ تأسیس‌ شده‌ است‌.

تماس با ما

  • تلفن :۰۲۱ ۲۶۲۱۶۳۶۷
  • آدرس ایمیل انجمن : Isjaahmadi@gmail.com
  • آدرس ایمیل انجمن :تهران- بزرگراه نیایش- مجموعه فرهنگی ورزشی انقلاب- کوچه هفتم- سالن شماره 9 (کمیته تدارکاتی بازی های آسیایی)- طبقه همکف- انجمن نویسندگان، خبرنگاران و عکاسان ورزشی
نقشه

ما را در شبکه های اجتماعی دنبال کنید