هر ساله، خبرنگاران و عکاسانی در نقاط مختلف جهان، بی‌صدا و بی‌ادعا، جان خود را در راه ثبت حقیقت از دست می‌دهند.
آن‌ها روایت‌گران لحظاتی هستند که دیگران فقط تماشا می‌کنند، اما خود هرگز از میدان کناره نمی‌گیرند؛ حتی اگر بهای آن جانشان باشد.
در ایران نیز، آمار تلخ حوادث برای اهالی رسانه، به‌ویژه عکاسان و تصویربرداران، رو به افزایش است؛ به‌ویژه در میادین ورزشی که به جای شور و زندگی، گاه میزبان فقدان و سوگ می‌شوند.
این اتفاقات هشداری‌ست برای ما؛ برای مسئولان، برگزارکنندگان و تمام کسانی که ایمنی را پشت صحنه هیاهو ، کف ،سوت، مدال وجام فراموش کرده‌اند.
درگذشت دلخراش حمیدرضا درجاتی، عکاس پرتلاش و شریف، هنگام پوشش یک مسابقه اتومبیل‌رانی، تنها یک حادثه نیست؛ یک هشدار است، فریادی‌ست از دل میدان که می‌گوید: امنیت اهالی رسانه هنوز جدی گرفته نمی‌شود.
سلامت و جان خبرنگار و عکاس، خط قرمز حرفه رسانه است. رعایت اصول ایمنی، تأمین تجهیزات استاندارد و ایجاد فضای امن کاری، نه یک لطف، که یک الزام قانونی و اخلاقی‌ست. هر تصویر ناتمام، نشان یک بی‌توجهی تمام‌عیار است.
امید است، فقدان جانسوز حمیدرضا درجاتی، سکوتی نباشد در میان شلوغی اخبار، بلکه آغازی باشد برای بازنگری جدی در ساختار ایمنی پوشش‌های رسانه‌ای؛ تا دیگر تصویری با خون روایت‌گرش ثبت نشود.