برخی از سازمان ها و فدراسیون‌های بین‌المللی، یا حداقل برخی از آن‌ها، به طرز دوستانه‌ای سعی دارند ما را از ورزش بیرون کنند و رسانه ها را در شرایطی قرار دهند که در آن فقط اطلاعاتی را که ارائه می‌دهند، بپذیریم و از آن راضی باشیم، بدون هیچ گونه اظهارنظر و تحلیل انتقادی! آن‌ها کنفرانس‌های رسانه ای را لغو کرده‌اند، زیرا به نظر آن‌ها تنها میکس زون ها که در آن امکان کار کردن به شیوه دلخواه ما وجود ندارد، برای رسانه ها کافی خواهد بود. برخی با لبخند دوستانه‌ای ما را دعوت می‌کنند تا مسابقات را فقط در تلویزیون دنبال کنیم و مصاحبه‌هایی را که در کانال‌ها پخش می‌شود، گوش دهیم؛ کانال‌هایی که هزینه حق پخش آن را قبلا پرداخت کرده‌اند!
متاسفانه خود رؤسای سازمان های ورزشی و فدراسیون ها نیز متوجه خطرات این نوع رفتارها نمی‌شوند - خوشبختانه نه همه آن‌ها، زیرا هنوز برخی ذهن‌های روشن وجود دارند - که لغو گردش آزاد اطلاعات و ایده‌ها، دنیای ورزش را به سمت پرتگاه سوق خواهد داد، زیرا برخی سازمان‌دهندگان فساد در ورزش می‌خواهند کنترل ورزش را به دست بگیرند و متاسفانه بعضی از آن ها بخشی از سازمان های ورزشی را اشغال کرده‌اند.
زمانی که بر اهمیت مبارزه با فساد تأکید می‌کنیم، این کار را برای حفظ آینده ورزش و نسل‌های جدید ورزشکاران انجام می‌دهیم. ما این مبارزه را با ایجاد گروه‌های کاری ادامه خواهیم داد. این گروه‌های کاری وضعیت ورزش را پایش و تحلیل کرده و اقدامات مقابله‌ای برای جلوگیری از جریان فاسدی که سعی دارد حرفه ما و واقعیت آموزشی فرهنگی و تربیتی ورزش را غرق کند، پیشنهاد خواهند کرد.
البته ما باید در حرفه مان خودانتقادی نیز داشته باشیم، زیرا اغلب در تحلیل‌ها عمیق نمی‌شویم و فقط به سطح یک واقعیت بسنده می‌کنیم. با این حال، ما همچنان به اهمیت ورزش به عنوان وسیله‌ای برای ارتباط و تعامل فرهنگی و اجتماعی و بودن در میان مردم اعتقاد داریم. برخی می‌گویند ما توهم داریم، اما من معتقدم که مبارزه برای جهانی بهتر از جهانی که هم‌اکنون در آن زندگی می‌کنیم اهمیت دارد.